دستور العمل سازمان NIOSH برای کاهش سیلیکا درمحیط کار
دستور العمل سازمان NIOSH برای کاهش سیلیکا درمحیط کار و جلو گیری از فوت کارگران به علت ابتلا به تنگس نفس شامل موارد زیر می باشد :
دستور العمل سازمان NIOSH برای کاهش سیلیکا درمحیط کار و جلو گیری از فوت کارگران به علت ابتلا به تنگس نفس شامل موارد زیر می باشد :
تجهیزات حفاظت از بدن:
لباسهای حفاظتی (لباسکار):
لباس کار به عنوان یکی از وسایل استحفاظی فردی مطرح میباشد و کلیه کارکنان باید با لباس کار مناسب محل کارشان در آنجا حضور بعمل آورند. لباسکار کارکنان دارای خصوصیات ذیل بوده و مطابق مقررات ذیل در اختیار کارکنان قرار میگیرند.
معمولاً لباسکار به عنوان یک پوشش سراسری تنه، دست و پاها را در مقابل شرایط محیطی حفاظت میکند. ساده ترین شکل لباسکار در دو فرم ظاهری بلوز و شلوار یا کاپشن و شلوار (دو تکه) و نوع یکسره (بیلرسوت) و از جنس الیاف طبیعی (پلی استر پنبه) و یا درصدی الیاف طبیعی و مصنوعی (فیلامن ویسکوز) و در مواردی تماماً از الیاف شیمیایی و صنعتی تولید میشود. بدیهی است هر چه الیاف بکار رفته شده در پارچه طبیعی تر باشد، تبادل حرارتی آن آسانتر و لباس به اصطلاح خنک تر است. البسه اختصاصی در مشاغل ویژه و نیز فصول سرد که از جمله میتوان لباس عایق سرما و رطوبت مخصوص سردخانهها، لباس نسوز مخصوص حرارت کورههای ذوب و لباس ضد حریق از جنس پارچههای PVC را نام برد. لباس حفاظتی در برابر گرما از الیاف مخصوصی با پوشش آلومینیوم که تا 90% اشعه مادون قرمز را برگشت میدهد، ساخته شده و به منظور کار در مجاورت کورهها و فرآیندهای حرارتی استفاده میشود.
خصوصیات کلی لباس کار:
آرم و علائم لباس کار:
1. شکل آرم به صورت دلخواه در بالا و نام شرکت در زیر آن لحاظ میگردد.
2. رنگ زمینه آرم جهت مشخص کردن واحدهای مختلف باید مشخص باشد.
3. اندازه آرم معمولا 7 سانتی متر در نظر گرفته میشود.
4. جنس آرم با استفاده از چاپ سیلک اسکرین مرغوب و ثابت با رنگهای قید شده بر اساس سفارش مشتری روی پارچه تهیه میشود.
5. محل نصب آرم روی جیب سمت چپ بالای تنه لباس کار میباشد.
6. چاپ و یا گلدوزی آرم بر روی پشت لباس یا برگه روی زیپ لباسکار و یا برگه پیراهن و یا بصورت بازو بند و... صورت میگیرد.
جنس لباس کار:
1. جنس پارچه با توجه به شرایط کار و لزوم ظاهر لباس از نظر مقاومت در مقابل چروکیدگی و نیز عدم تولید الکتریسیته ساکن از مخلوط حدود 70% پنبه و 30% پلی استر و با وزن gr/m2 320 تا gr/m2 420 و با توجه به شرایط اقلیمی و فصول مختلف در نظر گرفته شود. در شرایطی که احتمال سوختن لباس کار در اثر ریختن پلیسه و یا تحت تأثیر حرارت زیاد وجود دارد (مانند لباس کار جوشکاری) ، جنس لباس کار بایستی 90% پنبه باشد (کتــان) .
2. به منظور استحکام بیشتر از پارچه با بافت کج راه با تراکم بالا (2 تار و یک پود) و نخ چهل دولا از نوع رینگ (Ring ) و بافت کارخانجات نساجی معتبر داخلی استفاده میگردد.
3. به منظور دوام بیشتر رنگ و پیشگیری از رنگ دادن پارچه پس از شستشو و همچنین جلوگیری از آب رفتن پارچه از رنگهای راکتیو (Reactive ) در رنگرزی پارچه استفاده میشود. (طبق دستورالعملهای کارخانجات نساجی)
4. با انتخاب پارچه مرغوب و اعلاء، و بکار بردن دوخت محکم و نیز چرخکاری دوبله درزها، لباس کار بادوام تولید میگردد.
5. با استفاده از الگوی مناسب، لباسکار شکیل و خوش دوخت و در اندازههای استاندارد تهیه میشود.
طرح و رنگ لباس کار کارکنان:
طرح و رنگ لباس کار کارکنان شرکتها معمولا بر حسب نوع سمت و کار در واحدهای مختلف به منظور شناسایی و کنترلهای لازم از نظر ایمنی به شرح ذیل میباشد:
ردیف |
نام سمت و موقعیت |
نوع و رنگ لباس کار |
1 |
مدیران، رئیس و معاون مجتمع، رؤسا و معاونین بلافصل |
سه تکه شامل کاپشن (ترجیحاً سرمهای) ، شلوار به رنگ طوسی، پیراهن به رنگ طوسی روشن |
2 |
رئیس و معاون ایمنی و آتش نشانی، رئیس و سرپرستان و افسران آتش نشانی |
کاپشن سرمهای، شلوار به رنگ سرمهای و پیراهن به رنگ سفید |
3 |
رئیس و سرپرست و کارکنان ایمنی |
لباس دو تکه (کاپشن و شلوار) با رنگ زمینه آبی و یقه سرآستین و زیپ کاپشن به رنگ زرد |
4 |
سایر کارکنان ایمنی و آتش نشانی |
لباس یکسره (بیلر سوت) آبی و یقه و سر آستینی و زیپ به رنگ قرمز |
5 |
رؤساء، سرپرستان و نوبتکاران ارشد واحدهای بهره برداری |
لباس دو تکه (کاپشن و شلوار) با رنگ طوسی |
6 |
سایر کارکنان بهره برداری |
لباس کار یکسره (بیلر سوت) به رنگ طوسی |
7 |
رؤساء، سرپرستان و مهندسان تعمیرات |
لباس دو تکه (کاپشن و شلوار) با رنگ زمینه سبز تیره |
8 |
سایر کارکنان تعمیرات |
لباس یکسره (بیلر سوت) به رنگ سبز تیره |
9 |
کارکنان تعمیراتی در کارگاههای تعمیرات و در ارتباط با ماشینهای تراش و سایر تجهیزات دوار |
روپوش و شلوار با رنگ سبز |
10 |
رؤساء، سرپرستان و مهندسین خدمات فنی |
لباس دو تکه (کاپشن و شلوار) با رنگ زمینه آبی و یقه سرآستین و زیپ کاپشن سفید |
11 |
کارکنان اداره بازرسی فنی |
لباسکار یکسره (بیلرسوت) به رنگ سفید |
12 |
کارکنان آزمایشگاه |
روپوش با رنگ سفید |
13 |
کارکنان تدارکات و انبارها |
لباسکار دو تکه (کاپشن و شلوار) به رنگ زمینه آبی و یقه و سرآستینی و زیپ کاپشن به رنگ طوسی |
14 |
کارکنان خانم که بنا به ضرورت شغلی در واحدهای عملیاتی تردد مینمایند |
لباسکار شامل مانتو و شلوار و مقنعه به رنگهای قید شده در این دستورالعمل با توجه به واحد مربوطه |
15 |
کلیه نفرات عملیاتی پیمانکار |
لباسکار یکسره (بیلرسوت) آبی رنگ آرم و نام شرکت پیمانکار بایستی در پشت لباس کار حک شده باشد |
16 |
پرسنل ایمنی پیمانکار |
لباسکار یکسره آبی، از جلیقه به رنگ قرمز که در پشت و روی آن عبارت ایمنی نوشته شده باشد و همچنین از بازوبند ایمنی استفاده نمایند |
17 |
پیمانکاران مدیریت یا MC |
لباسکار یکسره (بیلرسوت) سفید رنگ که در پشت لباس آرم و نام شرکت حک شده باشد استفاده نمایند |
18 |
کلیه پرسنل مشاوران طرح |
لباسکار یکسره (بیلرسوت) سفید رنگ که در پشت آن آرم و نام شرکت حک شده باشد، استفاده نمایند |
پیش بندهای حفاظتی:
پیش بند از جمله تجهیزات حفاظت از بدن در برابر پاشش مواد میباشند. جنس پیش بند با توجه به شرایط استفاده از آن جنس نایلونی (پیشگیری از ریزش آب) ، چرمی (جهت پیشگیری از ریزش پلیسه جوشکاری) ، سربی (جهت حفاظت در برابر پرتوهای رادیو اکتیو) ، پلی وینیل کلراید (جهت حفاظت از مواد شیمیایی) و... انتخاب میشود.
در استفاده از پیش بند رعایت مقررات ایمنی زیر ضروری است:
1. استفاده کارگران از هر گونه پیش بند در مقابل قطعات دوار و متحرک ماشین آلات و همچنین در مجاورت آنها ممنوع میباشد.
2. چنانچه در مقابل و یا در مجاورت قطعات دوار و متحرک ماشینها استفاده از پیش بند ضروری باشد، باید پیش بندهای مذکور دو تکه باشد بطوری که پایین تنه از قسمت بالا تنه مجزا بوده و بطوری بسته شود که چنانچه بطور اتفاقی قسمتی از آن را ماشین در حال کار بگیرد، فوراً و به سهولت باز شده و خطری متوجه کارگر نگردد.
3. پیش بند مخصوص کارگرانی که در مقابل شعله و یا آتشهای بدون حفاظ کار میکنند بایستی تمام سینه را بپوشاند و از جنسی تهیه شود که در برابر آتش کاملاً مقاومت داشته باشند.
4. پیش بند کارگرانی که با مایعات خورنده مثل اسیدها و مواد قلیایی سوزاننده کار میکنند بایستی از لاستیک طبیعی یا مصنوعی و یا از مواد دیگری تهیه شود که در مقابل این مایعات مقاوم بوده و تمام سینه را بپوشاند.
لباسهای با قابلیت دید بالا (High Visibility Clothing):
جلیقههای شبــرنگ دار ـ فسفــری
این گونه لباسها به منظور پیشگیری از حوادث ناشی از ضربه و برخورد و به صورت ژاکت، بلوز شلوار با توجه به نوع محل کاربرد، به رنگهای براق و از جنسهای مختلف ساخته شده و امکان رویت فرد را در شرایط مختلف آب و هوایی و ساعات مختلف شبانه روز فراهم میکنند.
در انتخاب این لباسها علاوه بر ارزیابی ریسکهای ضربه و برخورد، لازم است مواردی نظیر شرایط کاری گرم یا سرد، وضعیت هوا (آفتاب، مه، باران، برف و... ) و روشنایی نیز مورد توجه قرار گیرد.
رانندگان لیفتراک و جرثقیل، کارگران حاشیه جاده و خطوط لوله و نیز کارکنانی که مسئول واکنش در شرایط اضطراری هستند، از جمله کسانی هستند که به این لباسها نیاز دارند.
دسته بندیهای مختلفی برای این لباسها ارائه شده است، از آن جمله میتوان به دسته بندی استاندارد استرالیایی AS4602 اشاره نمود:
- استاندارد لباسکار با قابلیت دید بالا (کلاس D) تنها برای کار روزانه در فضای باز استفاده میشود و از مواد فلورسنت یا سایر مواد غیر منعکس کننده (Non – Retro reflective material ) تهیه میشود.
- استاندارد لباسکار با قابلیت دید بالا (کلاس N) تنها برای کار شبانه استفاده میشود و از مواد منعکس کننده (Retro reflective material ) (شبــرنگ) روی زمینهای معمولی تهیه میشود.
- استاندارد لباسکار با قابلیت دید بالا (کلاس D/N )
برای کار روزانه و شبانه استفاده میشود و از ترکیب مواد فلورسنت و منعکس کننده تهیه میشود.
این لباسها نیز همانند سایر تجهیزات حفاظت فردی باید مطابق با راهنماییهای تولید کننده، انبار شوند و به صورت دورهای به منظور حصول اطمینان از قرار داشتن در شرایط مناسب مورد بازرسی (توسط مسئولین ایمنـی) قرار گیرند
مقدمه
در فرآیند تولید آهن و فولاد، علاوه بر محصول اصلی، محصولات دیگری نیز تولید می شوند که از دیدگاه تولیدکننده فولاد که وظیفه اصلی اش تولید انواع فولاد با خواص متفاوت است، به عنوان ضایعات و نیز گاهی مزاحم تولید تلقی می شود. در صورت عدم توانایی صنایع فولادی در بازیابی و استفاده از این محصولات، با توجه به حجم تولید بالای آنها، این محصولات از نظر آلایندگی مشکلات زیادی را ایجاد می کنند. از جمله محصولات فرعی تولید آهن و فولاد، سرباره، گردوغبار، لجن و پوسته های اکسیدی هستند که در میان این محصولات، ساماندهی سرباره به سبب میزان تولید بسیار بیشتر در مقایسه با سایر محصولات جانبی، نیاز به توجه بیشتری دارد.
Scaffolding safety instructions
افتادن و سقوط افراد یا اجسام از روی داربست از عوامل اصلی و حادثه ساز در صنایع ساختمانی و در حال ساخت و ساز است. گاهی خود داربست به علت عدم رعایت الزامات ساخت و نیز نظارت ناکافی فرو می ریزد و باعث آسیب های فراوانی می شود. داربست وسیله ای موثر و کارآمد و برعکس در صورت بی احتیاطی و استفاده ی ناایمن و وسیله ای بسیار حادثه ساز است.
هدف :هدف ازتدوین این مجموعه، ارائه حداقل الزامات ضروری جهت اجراء و احداث داربست میباشد و می بایست هنگام برپا نمودن داربست به اطلاعات تکمیلی استاندارد های مربوطه مراجعه شود.
تعریف داربست: عبارتست از ساختار موقتی که شامل یک یا چند جایگاه اجرایی، اتصالات و تکیه گاه می باشد که در طی اجرای هر گونه عملیات از قبیل تعمیرات، نما سازی، تمیز کاری، رنگ آمیزی وسایر کارهای مشابه و بمنظور حفظ و نگهداری کارکنان یا مصالح و ابزار در ارتفاع مورد استفاده قرار می گیرد.
راهنمای داربست در بندهای مختلف به شرح ذیل می باشد:
جهت انجام کار در ارتفاع بیش از 2 متر از سطح کار می بایست از داربست استفاده شود.
نکات فنی در نصب داربست:
فاصله از خطوط برق:
1- حداقل فاصله داربست تا خطوط برق کمتر از 300 ولت ( پوشش دار) باید ا متر باشد.
2- حداقل فاصله داربست تا خطوط برق از 300 ولت ( پوشش دار) تا 50 کیلو ولت باید 3 متر و برای ولتاژ بیش از 50 کیلو ولت به ازاری هر کیلو ولت 1 سانتیمتر به فاصله 3 متری اضافه می گردد.
نکات مهم :
1- جنس بستهای داربست نباید از چدن باشد.
2- جهت بر پا نمودن داربست باید از مسئولین واحد مربوطه مجوز اخذ گردد.
3- اتصالات و لوله های داربست در انبار مسقف نگهداری شده و در زمان خروج بازرسی کیفی شوند.
4- ستونهای فلزی گیره ها ، پیچ های مخصوص تنظیم پایه فلزی و پین های اتصال که احتمالا مورد استفاده قرار می گیرند باید از جنس فولاد آبدیده یا فشرده باشد.
5- رنگ آمیزی کلیه قطعات داربست ممنوع است اما روکش های ضد زنگ مانعی ندارد.
6- مسول بر پا کننده داربست باید اطمینان حاصل کند که داربست روی سطوح سفت بر پا شود و در صورت نرم بودن سطح از ورق فلزی ( sole plate ) استفاده گردد.
7- جهت جلوگیری از حرکت و تکان خوردن داربست از مهار مناسب استفاده شود.
8- به شرایط مخاطره آمیز اطراف محل داربست ( همچون کابل های برق ، ریزش ساختمان و…) می بایست توجه نمود .
9- از نوار های خطر نمی توان به جای گاردریل استفاده کرد.
10- نصب ساپورت های مورب در وسط داربست برای جلوگیری از بازی کردن داربست بسیار مهم است.
11- در صورت احتمال سقوط اجسام بالا سر باید از حفاظ بالا سر استفاده شود.
12- تخته داربست باید حداقل دارای سه تکیه گاه باشد.
13- تخته هایی که در ساختمان جایگاه به کار می رود باید دارای ضخامت مشابه باشند.
14- در داربست بندی نباید تولیدات کارخانجات مختلف را با هم ترکیب کنید و جایگاه کاری نباید از جنس های مختلف به صورت همزمان مثل چوب و فلز استفاده شود
15- تا آنجا که امکان دارد بار به طور یکنواخت روی داربست توزیع گردد.
16- لوله داربست در زمان برپایی باید از میان متصل کننده(coupler) کاملا عبور کرده و حداقل به اندازه قطر لوله از آن بیرون بزند.
17- هر سکو یا جایگاه که بیش از 2 متر بالای زمین یا کف زمین قرار دارد باید دارای تخته بندی نزدیک به هم باشد که هیچ نوع ابزار و مصالحی از لا به لای آنها به پایین سقوط نکند.
18- جایگاه هر داربست باید دست کم یک متر پایین تر از انتهای بالایی تیر های عمودی قرار گیرد
19- جهت جلوگیری از حرکت یا لغزش احتمالی داربست که می تواند باعث اختلال در حفظ تعادل و ثبات مجریان کار بر روی داربست شود ( بخصوص در داربستهای با ارتفاع 10 متر و بالاتر )باید ستونهای آن را به استراکجر مجاور داریست متصل و محکم نمود
20- در موقعی که بواسطه بدی هوا و شرایط جوی احتمال وقوع خطر وجود داشته باشد ، بایستی کار بر روی داربست متوقف شود .
نکات ایمنی و لوازم حفاظت فردی برای کار بر روی داربست:
یراق ایمنی با کمک بند و تسمه هایی که دارد فشار و ضربه وارده ناشی از سقوط را بین شانه ها ران و کمر توزیع می کند بنابر این میزان آسیب دیدگی خیلی کمتر از زمانی است که از کمر بند ایمنی استفاده می شود. کمربند ایمنی فشار وارده را فقط در ناحیه کمر توزیع می کند که احتمال قطع نخاع و آسیب دیدگی شدید شکمی وجود دارد.
در خصوص بازرسی و تعمیرات داربست نکات ذیل را می بایست مراعات نمود:
کره زمین بوسیله اتمسفر گازی شکل که دارای ترکیب معینی است احاطه شده است. در این اتمسفر حدود 09/78 درصد نیتروژن، 95/20 درصد اکسیژن، 93/0 درصد آرگون، 03/0 درصد دی اکسید کربن و مقادیر ناچیزی نئون، هلیوم، کریپتون، هیدروژن، گزنون، مواد رادیو اکتیو، اکسیدهای ازت و ازن وجود دارد که ممکن است در هر محل با چند درصدی بخار آب مخلوط شود. مقدار هر یک از این گازها که از حد معمول بیشتر شود و یا هر ماده دیگری غیر از آنها که در اتمسفر وجود داشته باشد، ماده آلوده کننده یا آلاینده دانسته می شود. آلاینده را می توان بر حسب حالت فیزیکی، ترکیب شیمیایی و یا اثرات فیزیولوژیک آنها تقسیم بندی کرد.
تقسیم بندی آلاینده ها بر اساس حالت فیزیکی
بر این اساس می توان آلاینده ها را به دو دسته زیر تقسیم نمود.
1- گازها و بخارات
2- مواد معلق